Daar is er weer één!

Bij dinsdag 24 september waren we gebleven. Even in de notities teruglezen wat we ook alweer allemaal hebben gedaan.
Dinsdag waren we vroeg opgestaan want we wilden een auto huren voor een dag. Er was een autoverhuurbedrijf vlakbij ons huis. Dit bedrijf verhuurde alleen auto's voor 3 dagen dus dat hebben we direct maar gedaan. We moesten €250 borg betalen en de huur voor de auto was €20 per dag. Toen mijn rijbewijs was gecontroleerd en gekopieerd, gingen we de auto nog even op schade checken. Er zaten al lekker veel schrammen en deuken op dus ik dacht bij mezelf; Mooi, ze zien het nooit als er eventueel nog een schrammetje bij komt. Bijna alle auto's zijn automatisch hier in Suriname dus zo ook deze auto. Één keer eerder in een automaat (van Bert Stoit) gereden in Nederland. Dat was maar een klein stukje dus ik was zeer benieuwd hoe het zou gaan. Aan de rechterkant van de auto plaatsgenomen en toen zijn we er vandoor gereden. Het ging heel easy. Ook het links rijden was geen probleem. Het is gewoon een kwestie van omschakelen en daarbij zijn we hier al zo lang dat je er al aardig aan gewend bent. Onze eerste bestemming van de dag was het plaatsje Groningen. Op de meeste wegen mag je maar 40 km/h. Soms ook wel logisch aangezien er soms grote gaten in de weg zitten maar vaak dacht ik bij mezelf het gas kan er wel wat meer op hier! Er wordt hier bijna niet geflitst en er zijn ook niet veel flitspalen. De flitspalen die er staan, staan voornamelijk in het centrum en die doen het niet eens dus al met al rijdt er bijna niemand 40 km/h. In Groningen hebben we even relaxt aan het water gezeten en bananenchips gegeten. Natuurlijk hebben we het bord Groningen opgezocht en zijn we er mee op de foto gegaan. Daar was ineens een man die het leuk zou vinden om met me op de foto te gaan. Ook weer iemand blij gemaakt. In Groningen zijn we de twee grote slippers op gaan zoeken. Ook maar een foto van gemaakt. We waren snel uitgekeken in het kleine dorp dus na een uurtje zijn we weer teruggereden naar Paramaribo. We konden vanuit Groningen niet direct naar het zuiden rijden want er waren geen wegen dus ja dan houdt het toch echt op.
We moesten helemaal door het centrum rijden en door de drukte duurde dit best lang maar uiteindelijk waren we op de goede weg richting Lelydorp. Hier wilden we de vlindertuin bezoeken (wat een paradijs voor jou, Joyce! Haha je zou gillend gek worden). We hadden geluk want er was deze week nog korting op de entree en we konden nu voor 18srd naar binnen in plaats van 35. Met het insectenmuseum en panoramagedeelte waren we snel klaar. De vlindertuin zelf was mooi, er zaten veel vlinders in en het was mooi groen. Voordat de rondleiding naar de kwekerij zou beginnen hebben we eten besteld zodat we dat konden opeten als we terugkwamen. We liepen door een bos naar de kassen toe waar de vlinders gekweekt worden. Overal staan verschillende planten want elke soort vlinder heeft een specifieke plant die hij eet en waar hij zich op voortplant. De coconnen worden allemaal opgezocht en verzameld. Een gedeelte houden ze zelf en de rest exporteren ze naar Noord-Amerika en Europa. Ze fokken ook schildpadden en slangen waarvan ze ook een gedeelte exporteren. Er werden veel interessante verhalen verteld. Er werd nog een mannetjes- en vrouwtjesschildpad op hun rug gelegd en de verschillen tussen de beide geslachten werd uitgelegd. Terwijl ze op hun rug lagen, mochten wij de blije toeschouwers zijn van het poepen door het vrouwtjesschildpad. We hebben ook nog een baby schildpad vast mogen houden. Na wat gegeten te hebben, waren we klaar met de vlindertuin en zijn we onze weg gaan vervolgen. Via Onverwacht en Ongedacht wilden we naar White beach rijden om daar een duik te nemen. De wegen die naar White beach leiden, stonden niet op de kaart en waren ook niet bekend bij Google maps dus we hebben wat omgereden voordat we White Beach gevonden hadden. Uiteindelijk zijn we niet meer gaan zwemmen omdat het regende. Op de terugweg naar Paramaribo heeft het erg gespoeld. Het regende en regende, maar met een muziekje op vermaakten wij ons prima. Thuis hebben we ons autootje geparkeerd en zijn we lopend onze fietsen op gaan halen die nog bij het autoverhuurbedrijf stonden. In de avond zijn we naar de waterkant gereden en hebben we daar nog relaxt gezeten. Naja we zijn nog wel even lastig gevallen door een zwerver. Op gegeven moment leek het of hij zijn tollie (jullie kunnen vast wel raden wat dat betekent) te voor schijn wilde halen. Ik gillend over het muurtje heen gerend. Gelukkig is het bij de waterkant altijd wel druk en ging hij daarna gelukkig snel weg.

De volgende dag om 9uur zaten we weer in ons autootje klaar om op stap te gaan. Vandaag wilden we Brokopondo en de afobakadam zien en naar natuurreservaat Brownsberg gaan. Gelukkig was de weg naar het zuiden goed geasfalteerd en konden we makkelijk 100 km/h rijden. Na anderhalf uur rijden, zagen we het bord Brokopondo al staan. De plaatsen worden hier niet van tevoren aangegeven dus met een noodgang reden we eerst de afslag voorbij. We zijn bij het grote brokopondobord gestopt en ermee op de foto gegaan. Terwijl we bezig waren met foto's te maken, kwam er een politieauto aangerold. De auto wilde niet meer starten want de motor was oververhit. De politiemannen kwamen naar ons toe lopen om kennis te maken. Meteen maar gevraagd of we met de politieauto op de foto mochten. Dat leek me dan wel weer leuk. De politieagent kwam er ook bij op de foto maar wat een vieze vent was dat zeg. Zijn hand kwam me toch iets te laag naar mijn mening, die lag echt niet meer op mijn rug.. Ook wilde hij onze nummer hebben om nog eens gezellig te babbelen. Nou nee, bedankt. We hebben ze maar snel een lift gegeven en hebben ze bij het politiebureau in Brokopondo gedumpt. Wij zijn naar de rivier gelopen en hebben daar met een mooi uitzicht even wat gegeten. De Afobakadam was maar een kwartier verder rijden. Dit is een erg grote stuwdam en krachtcentrale waar energie opgewekt wordt. In Paranam zit een aluminiumfabriek. Aluminium wordt gemaakt van bauxiet daarvoor is veel energie nodig en daarom is de Afobakadam gebouwd.
Na een kwartiertje hadden we dit ook wel weer gezien en gingen we door naar onze laatste bestemming van de dag: Brownsberg. Na een halfuur waren we in het dorp en toen moesten we nog de weg vinden die naar het natuurreservaat liep, de weg stond namelijk niet aangegeven op de kaart. Gelukkig zagen we op den duur een bordje met de melding dat het nog 13 km rijden was. Over een onverharde (soms erg steile) bauxietweg vol met gaten en hobbels deden we er een uur over om de top van de berg te bereiken.
Na deze tocht hadden we honger gekregen dus het eerste wat we gedaan hebben is gegeten. Kip met rijst hebben we (alweer) gegeten. Als de Surinamers één dag geen rijst en kip eten is dat zeeeeer bijzonder. Met een fles water in de tas zijn we gaan wandelen. Vanaf de top zijn er vier watervallen te bereiken. Wij zijn naar de 2 dichtstbijzijnde gelopen. De Leo en de Irenewaterval. Na het vele klimmen en dalen was het heerlijk om onder het koude water van de waterval te staan. Het was een mooie tocht door de wildernis. Vanaf de Irenewaterval hebben we in een hoog tempo de berg weer beklommen en in drie kwartier waren we weer terug op de top van de berg. Daar kon je nog van een mooi uitzicht over het Brokopondomeer genieten. Na wat droge kleren te hebben aangetrokken, begonnen we aan de hobbelige terugweg. Alle mensen die we deze dag zijn tegen gekomen kijken er erg van op dat we met zijn tweeën op pad zijn en zonder gids of groep. Wij vinden het alleen maar heerlijk dat we zelf kunnen beslissen waar we gaan en staan. Na drie uur rijden kwamen we weer aan op de londenstraat. Gelukkig hadden we van een vriend een cd met 140 liedjes erop gekregen dus we hebben ons de terugweg zeker wel vermaakt. Uiteindelijk waren we half 9 weer in foto (centrum van de stad). Na drie uur rijden was ik toch wel moe geworden maar na een lekkere koude douche konden we weer op stap. We hadden namelijk afgesproken om het huis van Estevez te bekijken dit kon mooi nu we zelf een auto tot onze beschikking hebben.

Donderdag 26 september, mijn lieve moedertje is jarig! <3 heb verder niet met haar kunnen skypen omdat we de laatste dag met de auto voor de boeg hadden. Ook zat ze zelf lekker in Spanje dus dan Skype je ook niet zo snel. We zijn vandaag weer richting het zuiden gereden. Dit keer wilden we de Jodensavanne bekijken. Om deze plek te bereiken moesten we na een dik uur rijden met een pontje over het water. Toen we aan de overkant kwamen, zagen we dag we weer over een bauxietweg moesten. Van het autoverhuurbedrijf was het verboden om hier over heen te rijden. De rode stof gaat namelijk overal in/op/tussen zitten. Maarja na zolang gereden te hebben ga je ook niet meer terug, dan maar een carwash pakken aan het eind van de dag. We zijn drie kwartier in Jodensavanne geweest. Dit was een historische plek waar veel slaven zijn geweest. Het was wel interssant om er wat meer over te lezen maar verder was er niet veel meer van de reünies of begraafplaats te zien. Na de Jodensavanne hebben we de trip voortgezet naar Blaka Watra (zwart water). Dit is een kreekje met een stroomversnelling erin. Hier hebben we de hele middag gerelaxt. Rond half 5 zijn we weer in de auto gestapt en om half 7 waren we weer in Paramaribo. Hier hebben we de auto grondig laten wassen want de volgende ochtend moesten we hem weer inleveren en we wilden onze borg natuurlijk terug krijgen. Thuis hebben we lasagne gegeten en het huis nog even flink schoongemaakt want het was ondertussen alweer een lekker zooitje geworden. Na het baden (zo noemen ze hier douchen) zijn we naar indofair geweest. Dit is een javaanse markt waar veel Javaans eten en kleding wordt verkocht. Hier hebben we goule gegeten (soep met babbat (koeienmaag) en gestampte rijsblokjes) en dawet (kokosmelk) gedronken.
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan omdat we de auto weer in moesten leveren. Vandaag weer een nieuw gerecht geproefd; moksiealesie (letterlijk gemixte rijst).
Zaterdags zijn we naar onze stageplek Annie-crèche geweest. De hele vakantie hebben ze verbouwd en zaterdag was het tijd om de poten van de tafels en stoeltjes te voorzien van stickers zodat het niet zou gaan krassen op de vloer. Ook moesten we ze natuurlijk gaan schoonmaken. Het is een mooi groot en licht gebouw. Er is een grote keuken aanwezig want de kinderen krijgen smiddags altijd warm eten voordat ze naar huis gaan. Ook zijn er 4 grote lokalen voor de 4 groepen (geel, groen, rood en blauw) die er zijn. Er is een speel-o-theek, een computerkamer, een snoezelruimte, een therapieruimte, washok en nog een paar kantoren aanwezig. Buiten is er voldoende ruimte voor de kinderen om te kunnen spelen dus een mooi ruim complex is het. Het was erg warm om te werken en thuis hebben we dan ook gelijk in de bikini gedoucht en in de zon gelegen. Die avond hebben we onze vertrouwde Bacardi Lemon weer uit de winkel geplukt want we gingen die avond uit naar zsa zsa zsu. De zondag hebben we niets bijzonders gedaan, alleen een nieuwe gasfles bij de winkel gehaald omdat het gas op was.
Maandag hebben we nog een dag schoongemaakt en opgeruimd bij de Annie-crèche om het enigszins leefbaar te maken aangezien de kinderen de volgende dag al zouden komen.
We hebben inmiddels al 13 muizen gevangen op van die plakstrips.. Ze leven dus nog als we ze vangen, iehll vies. Het brood bewaren we inmiddels in de magnetron omdat het steeds werd opgegeten.
Dinsdag was onze eerste echte werkdag. We moeten elke dag om 7uur beginnen dus gaat de wekker om kwart voor 6, wat natuurlijk wel even wennen is. Het is wel lekker om zo vroeg te beginnen want dan fietsen we tenminste nog niet in de hitte 's ochtends. De groepen blauw en geel bestaan uit de wat jongere kinderen en die hebben meer verzorging nodig dan de wat oudere kinderen die in de groepen groen en rood zitten. Trienke en ik hebben deze hele week bij moeten springen als groepsleidster van groep geel omdat er een werknemer niet in staat is om te werken en hier nog een oplossing voor gezocht moet worden. De eerste week hebben we dus vooral met de kinderen van groep geel gespeeld, verzorgd, gecorrigeerd en structuur bijgebracht. We hebben deze kinderen goed kunnen observeren. Rond half 1/1uur worden de kinderen opgehaald en is het nog even schoonmaken en daarna kunnen wij ook naar huis. Vrij kapot zijn we in de zon gaan liggen. Er zitten maar 8 tot 10 kinderen in een groep maar omdat ze allemaal zoveel individuele aandacht nodig hebben omdat ze allen een beperking hebben, kost het vrij veel energie. Woensdag hetzelfde gedaan op de crèche dan de dag ervoor. Vandaag zijn we na het werk naar de sportschool gefietst om ons in te schrijven en om eindelijk weer wat gewichten te tillen. De sportschool is een half uur fietsen vanaf ons huis dus we hebben in ieder geval een goede warming up en cooling down.
Vrijdag zijn we na het werk naar het centrum gefietst om ons in te gaan schrijven voor een hardloopwedstrijd van 5km die zaterdag werd georganiseerd. Bij het inschrijven kreeg je een tshirt dus alle deelnemers waren in het groen of gele tshirt dat was uitgedeeld. Om 17.00 was de start en om 16.30 werd er nog gezamenlijk een warming up gedaan. Het was wel grappig om te zien dat iedereen de vrouw op het podium nadeed en dat iedereen zich samen aan het klaar maken was voor de loop. De meeste mensen die wandelden de 5kilometer. Het was ook niet echt een wedstrijd. De winnaar kreeg geen prijs (dus het eerste meisje ook niet, helaas :p) en de tijd werd ook niet bijgehouden. Wel was er gelukkig een waterpost midden in het parcours. Het was een leuke route door het centrum van Paramaribo heen. Na het hardlopen zijn we naar de voetbalvelden gegaan want een vriend moest nog een potje voetballen. Zelf hebben we er ook nog een balletje getrapt. Zondags zijn we naar de bioscoop geweest, naar de film insidious chapter 2. Een goede horror gekeken. De verschillen tussen bioscopen in Su en NL zijn dat er nergens ondertiteling bij zit, de stoelleuning lekker ver naar achteren doorbuigt, dat er nooit pauze in een film zit en dat de zoete popcorn heeeeeeel erg zoet is. Je tanden kunnen bijna niet meer van elkaar af zo zoet. Ook is het maar 5 euro om naar de bios te gaan. We waren net voor middernacht thuis en zijn maar snel op bed gegaan want de wekker stond weer op kwart voor 6.
Deze week hoefden we niet meer de groepsleidsters uit te hangen en konden we onze eigen dingen doen. Het was wel leuk om een keer groepsleidster te zijn, krijg je die kant van het werk ook een keer mee. Vandaag zijn we in de therapieruimte gaan zitten en zijn we begonnen de mappen van de kinderen door te lezen. We hebben nog in de groepen geobserveerd en met de leidsters gepraat. Ik zal me vooral bezig houden met groep blauw en rood en Trienke met geel en groen. We krijgen veel ruimte, vrijheid en verantwoordelijkheid. Ook wel eens lastig omdat we niet elke dag een begeleider tot onze beschikking hebben en het dus allemaal zelf moeten uitvogelen. Maar dat is ook wel weer een uitdaging. Vandaag te horen gekregen dat de psycholoog die ons zal begeleiden op de vrijdag aanwezig zal zijn dus kunnen we helaas die dag geen vrij. Ook de maandag is geen optie om vrij te krijgen want dit is de dag dat iedereen langer blijft en er nog overleg plaatsvindt. Vandaag waren we dus ook half 3 thuis. De rest van de week is het allemaal een beetje hetzelfde gegaan op stage. Dinsdag zijn we nog naar de sportschool gegaan en hebben we meegedaan met een lesje power aerobics. Gelukkig zat er daadwerkelijk power in en kreeg je niets mee van de relaxte su cultuur ;) daarna nog een uurtje kracht gedaan en 2 uur later konden we weer naar huis. Daar hebben we spaghetti gemaakt met jawel.. Peper erin. Trotse buren: we gaan vooruit. Woensdag was de laatste werkdag alweer van de week want donderdag was een nationale vrije dag en vrijdag hadden we deze week nog vrij. Het was de dag van de marrons, de succesvolle strijd tegen de onderdrukking en vrijheid wordt gevierd. We hebben eerst uitgeslapen en daarna flink boodschappen gedaan want de kastjes in huis waren aardig leeg. 'S avonds weer een filmpje gepakt. Runner runner, een matige film daarna nog maar even een pizzaatje gehaald bij de pizzahut.
Vrijdags zijn we naar het centrum gegaan om een lange trainingsbroek en jasje te shoppen. Na twee winkels bezocht te hebben was ik al aardig kapot van de warmte. Poeh wat word je daar moe van. In het centrum hadden ze maar 2 sportzaken waarvan er maar 1 (een paar) dameskleding verkocht. De meeste sportkleding die ze hier verkopen zijn natuurlijk korte kleding. In de Hermitage Mall hebben we uiteindelijk toch een lange broek kunnen vinden. 'S avonds hebben we met een paar vrienden bij ons op het balkon gezeten. Er waren ook een paar mensen gekomen die we nog niet kenden dus het was weer gezellig. De bedoeling was om die avond naar de discotheek Touche te gaan alleen die hebben we uiteindelijk niet meer gezien. Iets teveel drank gehad?
Zaterdagavond hadden we weer een feest dit keer van Mike die 25 jaar was geworden. Er was een bbq met kip, patat en bamiesoep. De kip leggen ze in een erg lekkere marinade dus lekker gegeten. De zondag zijn we gaan chillen bij estevez thuis. Zijn moeder had lekkere Javaanse bamie klaargemaakt. Eet noh, proef noh, heb je gegeten? Was het lekker? Zo'n klein beetje maar? Zijn regelmatig de vragen die je krijgt. Na het eten ben ik met Guillermo op de motor van de vader van Estevez gegaan. Lekker even racen! Mooi werk. Verder hebben we de rest van de dag lekker rustig aan gedaan.
Deze week hebben we dinsdag weer een vrije dag. Het is een offerfeest en er worden die dag allemaal koeien geslacht.
We komen al lekker in een dagelijks ritme van stage lopen, uitrusten en wat sporten. We willen vandaag dit verslag, wat foto's plaatsen en salsa-adressen opzoeken want daar moeten we ook echt een keer aan beginnen!

Bossie en brasa vanuit Par'bo!
(Kus en knuffel)